Hoe vaak heb jij (misschien in stilte) gedacht: het is zijn schuld?
We zijn vaak geneigd om met de vinger te wijzen wanneer iets in ons leven niet gaat zoals we willen. Maar zolang we de ander verantwoordelijk maken voor ons geluk, geven we onze kracht weg. In deze blog neem ik je mee in het besef dat échte vrijheid ontstaat wanneer jij stopt met oordelen en de regie terugneemt over je eigen leven. Want pas als jij verantwoordelijkheid neemt, kun je bewust gaan creëren, vanuit jouw ware kracht.
Stop met wijzen en neem je kracht terug
Er zijn momenten in het leven waarop het allemaal even te veel lijkt. Je voelt frustratie, verdriet, boosheid of teleurstelling… en zonder dat je het doorhebt, zoek je naar iemand om aan te wijzen.
“Als hij niet zo bot had gedaan…”
“Als zij me gewoon begreep…”
“Als mijn ouders mij anders hadden opgevoed…”
“Als mijn baas me meer zou waarderen…”
We kennen dit allemaal. We zoeken een oorzaak buiten onszelf, omdat dat veiliger voelt dan naar binnen kijken. Maar wat er écht gebeurt, is dat we onze kracht weggeven.
Wanneer je wijst, geef je je macht uit handen
Elke keer dat je een ander verantwoordelijk maakt voor hoe jij je voelt, zeg je onbewust: “Jij bepaalt mijn geluk. Jij bepaalt hoe ik me voel. Jij bepaalt mijn pad.” En precies daar verlies je je kracht. Want zolang jij gelooft dat de ander moet veranderen voordat jij rust, liefde of geluk kunt voelen, zit je vast.
Je hangt je welzijn op aan iets buiten jezelf en dat betekent dat je blijft wachten, hopen, vechten of vluchten. Maar jouw geluk, jouw rust, jouw vervulling… die ontstaan niet door wat een ander doet. Ze ontstaan door hoe jij omgaat met wat er gebeurt.
Herkenmomenten, waar geef jij (onbewust) je kracht weg?
Misschien herken je jezelf in één van deze situaties:
-
Je blijft malen over iets wat iemand zei, dagen later nog steeds boos of gekwetst.
-
Je zegt “hij maakt me zo onzeker”, terwijl die onzekerheid eigenlijk iets van binnen aanraakt.
-
Je blijft in een baan, relatie of vriendschap die je leegzuigt, omdat je hoopt dat de ander ooit verandert.
-
Je stelt grenzen, maar laat ze telkens overschrijden uit angst om afgewezen te worden.
Elke keer dat jij je laat leiden door de daden of woorden van een ander, geef je een stukje van je innerlijke kracht weg. Niet bewust. Niet expres. Maar wél stapje voor stapje.
De shift: van slachtoffer naar schepper
De weg naar bevrijding begint bij één woord: verantwoordelijkheid. Niet in de zin van “het is allemaal mijn schuld” nee. Verantwoordelijkheid betekent dat jij de macht hebt om te kiezen hoe je reageert, wat je voelt, en wat je doet. Het betekent dat jij de touwtjes weer in handen neemt. En dat is geen makkelijke weg, maar wél een bevrijdende.
En wat als jíj steeds de schuld krijgt?
Soms ben jij niet degene die wijst, maar degene naar wie gewezen wordt. Misschien herken je het:
Je doet je best, handelt vanuit goede intenties, maar tóch lijkt het alsof jij steeds de schuld krijgt van andermans pijn of frustratie. Dat kan diep raken, vooral als je een gevoelig, bewust mens bent die harmonie wil bewaren. Voor je het weet, ga je jezelf verdedigen, uitleggen of zelfs geloven dat je inderdaad iets verkeerd hebt gedaan.
Maar hier komt een zachte waarheid:
- Je bent niet verantwoordelijk voor de emoties of reacties van een ander.
Iedereen leeft vanuit zijn eigen pijnstukken, overtuigingen en perspectieven. Wanneer iemand jou de schuld geeft, zegt dat vaak meer over wat er ín hen leeft, dan over wat jij hebt gedaan. Het is hun manier om met hun eigen ongemak om te gaan.
Wat kun je doen als iemand jou beschuldigt?
1. Blijf bij jezelf
Adem. Voel wat het met je doet, zonder direct te reageren. Vraag jezelf: “Is dit werkelijk van mij?” Vaak voel je intuïtief meteen of iets resoneert of niet.
2. Gebruik de spiegel, maar niet als straf
Soms triggert een beschuldiging iets in jou wat nog geheeld mag worden. Dat betekent niet dat het jouw schuld is, maar dat er misschien een oud gevoel geraakt wordt dat gezien wil worden. Je kunt dankbaar zijn voor het inzicht, zonder de last van de ander te dragen.
3. Zet een energetische grens
Stel je voor dat er een zachte gouden cirkel om je heen verschijnt. Alles wat niet van jou is, mag er buiten blijven. Wat van jou is, mag binnen blijven. Je hoeft niets te bewijzen, niets te verdedigen.
4. Weiger het schuldspel mee te spelen
Wanneer iemand zijn pijn op jou projecteert, hoef jij het niet terug te kaatsen of op te lossen. Je mag rustig zeggen:
- “Ik voel dat dit jouw beleving is, en dat is oké. Maar ik neem niet iets op me wat niet van mij is.” Dat is geen hardheid, dat is zelfliefde in actie.
Verantwoordelijkheid nemen betekent ook: weten wat níet van jou is
Echte verantwoordelijkheid is niet: alles dragen. Het is weten wat van jou is en wat niet. Het is durven zeggen: “Ik zie je pijn, maar ik laat het bij jou.”
Want alleen dan blijft jouw energie zuiver. Alleen dan kun je écht in je kracht blijven staan, zonder dat je je laat meeslepen in het drama of de pijn van een ander. Wanneer je die balans vindt tussen compassie en grenzen, ontstaat er iets magisch: je blijft open, liefdevol en empathisch maar niet langer belast door wat niet van jou is.
Hoe maak je de shift naar innerlijke bevrijding?
Hier zijn een paar zachte maar krachtige stappen die je helpen om terug te keren in jouw eigen energie:
1. Word je bewust van je patronen
Wanneer je merkt dat je met de vinger wijst, pauzeer even.
Adem diep in en vraag jezelf:
- “Wat raakt dit in mij?”
- “Wat probeer ik te vermijden door de schuld buiten mezelf te leggen?”
Bewustwording is het begin van heling.
2. Erken je gevoelens
Voel je boos, verdrietig, machteloos? Laat het er zijn, zonder oordeel. Je hoeft niet “positief te blijven”. Het voelen is het loslaten.
3. Verleg je focus van de ander naar jezelf
In plaats van te denken:
- “Waarom doet hij dat?”, vraag: “Wat mag ík hiervan leren?”
Misschien mag je je grenzen helderder stellen. Misschien mag je zachter zijn voor jezelf. Of misschien mag je eindelijk loslaten wat niet meer bij je past.
4. Neem actie, kleine stapjes zijn genoeg
Verantwoordelijkheid nemen betekent dat je kiest voor wat goed voelt, ook al is het spannend. Dat je “nee” zegt waar je altijd “ja” zei. Dat je eerlijk durft te zijn, eerst tegenover jezelf. Dat je stopt met wachten tot iemand anders verandert — en zelf het verschil maakt.
5. Vergeef en bevrijd jezelf
Vergeving is niet zeggen dat wat er gebeurde “oké” was. Het is zeggen: “Ik laat dit los, zodat ik vrij kan zijn.” Vergeving is het ultieme loslaten van de energie van slachtofferschap.
Je bent niet machteloos, je bent magisch krachtig
Wanneer jij de keuze maakt om je eigen verantwoordelijkheid te nemen, verandert alles. Niet omdat de wereld om je heen ineens anders wordt, maar omdat jij anders in de wereld staat. Je reageert niet meer vanuit pijn, maar vanuit bewustzijn. Je leeft niet meer op automatische piloot, maar vanuit keuze. En dan besef je:
ik hoef niet langer te wachten tot iets of iemand mij redt, ik ben degene die dat kan.
Een kleine oefening
Sluit vandaag je ogen, adem diep in, en vraag jezelf: “Waar geef ik nog mijn kracht weg aan anderen?” Visualiseer dan hoe je die energie zachtjes terugtrekt naar je hart.
Voel hoe je weer thuiskomt in jezelf. Daar, in die stilte, ligt je vrijheid.
Klaar om écht die verantwoordelijkheid te nemen?
Soms wéét je wel dat je iets los mag laten, maar lukt het niet om te voelen wáár het precies vandaan komt of hoe je het kunt doorbreken. En dat is oké, want bewustwording is pas de eerste stap. In een NEI-sessie help ik je om die onbewuste blokkades en overtuigingen op te sporen die jou vasthouden in oude patronen, zodat je niet alleen begrijpt wat er speelt, maar het ook voelt, verwerkt en loslaat. Zo kun je concreet aan de slag met het nemen van verantwoordelijkheid en vanuit helderheid en rust verder bewegen. Of als je nog niet precies weet waar het vandaan komt, maar je wéét dat er iets mag verschuiven dan is een Quantum Design Healing een zachte, energetische manier om je systeem weer in balans te brengen. Je hoeft niets te weten, niets uit te leggen, enkel te ontvangen.
Want de waarheid is: de weg terug naar jezelf is geen strijd, het is een herinnering aan wie je al die tijd al was.
Reactie plaatsen
Reacties